Ieder jaar in november vinden de 16 Days of Activism against Gender-Based Violence plaats. Al jaren zet ik me in deze weken van het jaar met extra bevlogenheid in voor de bestrijding van geweld tegen vrouwen. Maar dit jaar heeft deze periode een andere lading. Nóg meer lading. “The personal is political”: deze strijdkreet uit de tweede feministische golf heeft nog nooit zoveel betekenis voor mij gehad.

In september 2021 ontdekte ik tijdens mijn werk bij Atria dat mijn oud-huisgenoot Clarinda het slachtoffer was geworden van femicide. Het gruwelijke thema waar ik me dagelijks over buig kreeg daarmee plots een voor mij bekend gezicht. Maar in de berichtgeving die volgde in de media zag ik van dat gezicht nauwelijks iets terug. Zoals dat vaker het geval is focuste de media zich vooral op de dader. Grootschalige verontwaardiging over het feit dat er een -in vele opzichten- fantastische vrouw op brute wijze uit onze maatschappij was weggerukt bleef uit. Ik vind dat onbegrijpelijk en weiger daar aan toe te geven. Net zoals dat ik niet kan accepteren dat femicide in Nederland niet is opgenomen in het strafrecht. Dat moet veranderen!

Kim Buitenhuis mij interviewde mij voor Grazia over femicide en de moord op Clarinda (uiteraard in afstemming met haar familie). Ik ben Kim dankbaar dat ze het verhaal op een hele integere wijze heeft opgetekend en dat Clarinda zo een stukje van haar ware gezicht heeft teruggekregen in de media 🙏🏻

Lees hier het artikel over femicide, wie Clarinda was en waar ze in haar werk voor stond.