Interview Wereldwijven: “Life’s too short to buy green bananas: wacht niet, ga voor wat je nú kunt doen”

Kun je wat meer vertellen over jouw achtergrond?

Qua studies heb ik een lange weg afgelegd: van VMBO naar een Engelstalige MBO International Business, vervolgens een Bachelor Kunst & Economie en tenslotte ben ik in 2016 Cum Laude afgestudeerd in Cross-over Creativity. Dat is een masters waar je je richt op innovatie bij maatschappelijke vraagstukken door toegepaste creativiteit en technologie. Mijn onderzoek was gericht op het verbeteren van de psychosociale zorg voor jongvolwassenen met kanker en hieruit vloeide de handinhandleiding voort. Inmiddels werk ik bijna drie jaar voor Rutgers in Utrecht.

In 2011 bedacht jij het platform Ambitieuze meisjes. Het is nu uitgegroeid tot een giga netwerk van bijna 40.000 FB leden. Hoe kwam je destijds op het idee? Had je enig vermoeden dat het zo succesvol zou zijn?

Ik kreeg tijdens mijn studie aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht structureel te horen dat het belangrijk was om te netwerken. Maar hoe je dat doet en waarom het zo belangrijk is, dat vertelde eigenlijk niemand. Daarom begon ik zelf netwerkborrels af te lopen, maar daar trof ik vaak vooral het ‘old boys network’ aan. Als je 24 bent en net komt kijken kan dat best intimiderend zijn!

Ik voelde de behoefte aan een ‘safe space’ die qua gevoel hetzelfde was als wanneer je met vriendinnen op je studentenkamer zat te kletsen, maar waar het dan vooral zou gaan over wat we tijdens onze studies deden, waar dat naartoe moest leiden en hoe we elkaar daarbij zouden kunnen helpen. Zo ontstond Ambitieuze Meisjes.

Ik nodigde vriendinnen uit voor de eerste borrel en die namen ook hun ambitieuze vriendinnen mee. We begonnen met tien meisjes in Arnhem en binnen vijf jaar tijd bouwde ik dit samen met Benthe Boersma en Lisanne Mom uit tot een netwerk dat in tien steden in de Benelux actief was. Naast de Meet-Ups lanceerden we de AM Academy, de AM Agency (hier werkten we samen met grote merken zoals Libresse, Toms en Glamour) en AM Magazine. En dan is er nog de Facebook groep, waarvan de leden teller nog dagelijks oploopt.

“Ik had nooit durven dromen dat de behoefte die ik voelde om mezelf en mijn vriendinnen te faciliteren met inspiratie en gelijkgestemde contacten hierop uit zou draaien. Ik heb AM nooit opgezet met het idee er een voltijd onderneming van te maken…”

Maar wat is een ambitieus meisje eigenlijk?

Een Ambitieus Meisje is een jonge vrouw, in de beginfase van haar carrière die haar talent herkent en erkent en hiermee niet alleen prestaties wil behalen voor haarzelf maar ook een bijdrage wil leveren aan de wereld om haar heen. Een wereldwijf in wording, zou je kunnen zeggen!

Wat betekent ambitie en zelfontwikkeling voor jou?

Ambitie en zelfontwikkeling betekenen voor mij dat je vormgeeft aan een droomleven, in plaats van een droombaan. We hebben werk veel te belangrijk gemaakt in onze maatschappij. Wat je doet wordt tegenwoordig verward met wie je bent. Volgens mij is het een heel mooie ambitie om na te streven dat je jezelf kunt blijven in een wereld die je iedere dag opnieuw de boodschap meegeeft dat je moet veranderen of in ieder geval moet verbeteren. ‘Druk zijn’ is tegenwoordig een statussymbool en ‘succes’ een identiteit.

Jongeren worden op school heel goed voorbereid op het worden van een geslaagde professional, maar hoe je een gelukkig mens wordt: daar besteden we nauwelijks aandacht aan in de meest vormende fase van het leven. Absurd eigenlijk, en niet gek dat de burn-outs en depressies de pan uit rijzen.

Gedrevenheid, gelukkig zijn, balans tussen werk en privé. Zijn dat altijd belangrijke thema’s voor jou geweest?

Ik heb -helaas- lang geleefd met de illusie dat succes automatisch zou leiden tot geluk. Dit leidde er de afgelopen jaren toe dat ik op de voor mij verkeerde plekken werkte, maar bijvoorbeeld ook de verkeerde mensen heb gedate. Aan succesvolle invloeden was er in mijn leven geen gebrek, maar het geluk bleef uit…

Ik snapte dat toen niet, maar inmiddels maar al te goed. Ik werd me voor het eerst meer bewust van het belang van een goede werk-privé balans toen ik mijn beste vriend verloor aan de gevolgen van kanker. Die periode deed me beseffen dat je aan het einde van je leven niet terugkijkt op de gemiste carrièrekansen of prijzen die nét aan je neus voorbij gingen. Je wenst dan dat je meer op vakantie was gegaan of nog één keer een concert van je favoriete band had kunnen bijwonen. Je denkt dan niet meer aan je klanten of je volgers, maar aan je vrienden met wie je zo graag nog één keer uit eten wilde, om vervolgens samen de lampen aan te doen in de kroeg. Allemaal zaken die ik lange tijd voor lief nam en daarom ook vaak heb afgezegd als er een deadline gehaald moest worden. Deadline…hoe ironisch.

Je bent er even tussenuit geweest om zelf het evenwicht in jouw leven beter op orde te krijgen. Was het afgelopen jaar een kantelpunt in jouw leven? Wat heb je over je zelf geleerd en wat zou je andere vrouwen willen meegeven?

Ik wist niet wat me overkwam toen ik in april 2018 onderuit ging door een burn-out. Toen overviel het me. Achteraf weet ik dat het er al een tijd aan zat te komen. Burn-out is een sluipmoordenaar. Doordat je hormoonhuishouding ongemerkt op de kop gaat heb je niet in de gaten wat er daadwerkelijk in je lijf gebeurt.

Ik heb een geweldige baan, met veel uitdaging. Het toewerken naar mijlpalen en het behalen daarvan geeft mij veel voldoening; de significatie van het werk is mijn drive. Wanneer je werkt met strakke deadlines, te weinig mankracht, minimale declarabele uren en krappe budgetten is het altijd spannend of je projectresultaat rond komt. Dit zorgt voor enorme adrenaline stoten, waardoor het lijkt alsof je eindeloze energie hebt. Dat is een gevaarlijke illusie: je pleegt roofbouw op je lijf en gaat in de reserves lopen, zonder dat je het door hebt.

Ik denk dat vrouwen hier snel risico op lopen: we moeten zoveel ballen in de lucht houden. Werk, familie, vriendinnen, sportclubjes, noem maar op.. Allemaal externe factoren die naast dat ze energie geven ook energie vragen, en bovenal: tijd wegnemen om met jezelf te kunnen zijn. En die tijd is heel belangrijk, juist ook om in contact met je lichaam te kunnen blijven.

Wat ik o.a. heb geleerd en wat ik ook andere vrouwen zou willen meegeven is dat je hormoonhuishouding een bloedserieus iets is. Ook dit is iets waar we eigenlijk heel weinig over leren, vrijwel alleen in relatie tot anticonceptie. Om je hormoonhuishouding in balans te houden is het o.a heel belangrijk dat je goed slaapt. Daar doe ik dan ook geen concessies meer op. Oh, en broccoli is (blijkbaar) heel belangrijk om met regelmaat te eten.

In het westen zijn we gewend om maar door te gaan. Terwijl vrouwen in andere culturen juist vertragen en zich terugtrekken tijdens hun menstruatie.

Ik ben mijn vrouw-zijn meer gaan omarmen en heb nu meer respect en ontzag voor mijn lichaam.

Ik kan pas de gezondheid van andere vrouwen wereldwijd verbeteren als ik zelf gezond ben. Selfcare is niet egocentrisch. Het is een must! Denk maar aan de zuurstofmaskers in vliegtuigen: je moet eerst voor jezelf zorgen voor je er voor een ander kunt zijn. Een andere les, die ik al eerder leerde, is: het leven is nú. Neem al die hippe planners en commerciële efficiency goeroes niet al te serieus; het leven zit juist in de dingen die je niet inplant.

Life’s too short to buy green bananas: wacht niet, ga voor wat je nú kunt doen.

Wat zijn je toekomstplannen met Ambitieuze meisjes?

In de eerste vijf jaar van AM heeft het accent hoofdzakelijk gelegen op het empoweren van jong vrouwelijk talent en hen uit te rusten met alle kennis en skills die er nodig zijn in het bedrijfsleven anno nu. Maar waar ik gaandeweg steeds meer achter ben gekomen, is dat het niet voldoende is om die meiden in hun kracht te zetten. Als je wilt dat ze kunnen floreren dan moet je ook invloed uitoefenen op het klimaat waarbinnen je ze uitzet.

De recente discussies rondom de burn-out epidemie, de loonverschillen, de verlofregelingen maar ook zeker #metoo hebben wel aangetoond dat er nog een hoop aandachtspunten zijn op de werkvloer. Deze issues zijn niet alleen het probleem van de werknemers, in dit geval veel van de bijna 40.000 ambitieuze vrouwen die ik vertegenwoordig, maar ook zeker uitdagingen waar werkgevers en beleidsmakers zich nog verder over dienen te buigen.

Ik heb inmiddels een breed netwerk onder Nederlandse werkgevers, maar ook met vakbondsleiders en politici. Een mooie vervolgstap voor AM vind ik nu dan ook om een cross-over te faciliteren waarin we met elkaar gaan kijken hoe we aan concrete oplossingen kunnen gaan werken, waar iedereen beter van wordt. Daartoe ben ik momenteel bezig met het uitwerken van een nieuw concept. Ik hoop deze zomer de nieuwe website te kunnen lanceren.

Je werkt momenteel bij Rutgers en bent verbonden aan SheDecides. Zelfbeschikking is bij beide organisaties een belangrijk onderwerp. Kun je mij vertellen waarom dat zo belangrijk voor je is?

Ik heb in mijn leven inmiddels zelf een aantal situaties meegemaakt waarin ik niet zelf kon beslissen over wat er met mijn lichaam gebeurde. Ik weet dus uit eigen ervaring wat het met je doet om geen keuzevrijheid te hebben. Zowel met je zelfbeeld en zelfvertrouwen, als met je plek in de maatschappij.

Alle vrouwen moeten aanspraak kunnen maken op het recht om zelf te kunnen bepalen wat er met hun lijf en toekomst gebeurt. Voor vrouwen die dit recht niet hebben zal ik me blijven inzetten. Zoals Audre Lorde zei: “I am not free while any woman is unfree, even when her shackles are very different from my own.”

Ik woon in het land van Trump waar momenteel ongelooflijk veel te doen is wat betreft zelfbeschikking voor vrouwen. Mij maakt het razend en ik krijg er ook een gevoel van machteloosheid bij. Wat doet dat met jou?

Ik heb zelf een tijdje in Amerika gewoond en gewerkt. Dit was in 2005, dus relatief kort na 9/11. Iedereen die ik sprak kende direct of indirect wel iemand die overleden was. De straatnamen in het deel van New York waar ik woonde waren omgedoopt in de namen van omgekomen brandweermannen. Wat ik me van die tijd herinner was het respect, de grote saamhorigheid en de vastberadenheid van de Amerikanen om niet te zwichten voor terreur.

De aanval van Trump op de rechten van vrouwen kan ik niet anders omschrijven dan terreur. Ik kan er niet bij, dat één man de macht heeft om de rechten van miljoenen vrouwen wereldwijd van tafel te vegen. Dat je als Amerikaan weet hoe het is wanneer onschuldige mensen sterven en dan toch jaarlijks 22 miljoen vrouwen een onveilige abortus injaagt, met alle mogelijke gevolgen (waaronder in veel gevallen een overlijden) vandien.

Het maakt mij ook razend, maar machteloos voel ik me niet. Ik heb ontzettend veel respect voor de slagkracht waarmee Lilianne Ploumen SheDecides heeft opgericht en ik voel me bevoorrecht dat ik als projectleider van de Nederlandse tak van deze beweging een bijdrage mag leveren. Iedere vrouw die we kunnen helpen aan een veilige abortus en toegang tot anticonceptie is er ééntje.

Ik hoop dat de meisjes die we helpen de kans krijgen om hun opleiding af te kunnen maken en dat de later, als ze er zelf voor kiezen om een kind te krijgen op een moment dat hen past, een generatie voortbrengen die het tij zal keren. Of dat zij dit zelf zullen doen uiteraard, met alle potentie die ze los van het eventuele moederschap bezitten.

De Wereldwijven dragen met hun verhalen en acties graag bij aan een meer tolerante en gender-gelijke samenleving. Wat betekenen die woorden voor jou?

Voor mij betekent dit dat de focus ligt op de overeenkomsten, in plaats van de verschillen. Zoals dat iedereen feminiene en masculine eigenschappen bezit, bijvoorbeeld. En verder houdt dit voor mij in dat je een ander in zijn waarde laat en niet beoordeelt op basis van jouw eigen normen en waarden. Het is het bewustzijn en wederzijds respect voor dat iedereen de ruimte in mag nemen om de meest authentieke versie van zichzelf te zijn, mits dit niet ten koste gaat van de veiligheid van anderen uiteraard.

Maar wanneer ben je volgens jou eigenlijk een feminist?

De definitie van een feminist  is iemand die gelooft in de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Ik denk dat het daarmee begint, maar in een tijd van groeiende rechtse oppositie, met leiders die er de meest walgelijke en vooral gevaarlijke vrouwvriendelijke overtuigingen op nahouden, denk ik dat er vooral behoefte is aan uitgesproken feministen. Mensen (vrouwen én mannen) die in hun eigen commmunity het gesprek aangaan over pijnlijke knelpunten. Daarvoor hoef je geen wereldleider te zijn.

Ik denk dat de jonge feministe Milou Deelen hierin een heel goed voorbeeld stelt momenteel. Zij heeft publiek gemaakt welke wantoestanden er afspelen bij studentenvereniging. Wat de normen daar zijn voor de omgang met vrouwen. Ik vind het heel goed dat hierdoor duidelijk is geworden dat seksisme niet iets is wat pas ontstaat tegen de tijd dat vrouwen de werkvloer opgaan. Dat wordt al ver daarvoor gekweekt.

Waarmee ik mannen niet in een hoek wil drukken; ik denk dat de nog altijd geldende macho norm toxic masculinity in de hand werkt. Mannen zijn net zo zoekend als vrouwen als het aankomt op het nastreven van gelijkheid. En juist daarom is het belangrijk dat zoveel mogelijk rolmodellen de handschoen oppakken. Zolang we in dialoog blijven, naar elkaar luisteren en begrip blijven houden is er een opening om tot een oplossing te komen.

Wie is voor jou een wereldwijf?

Een vrouw waar ik echt enorm veel respect en bewondering voor heb is PvdA politicus Kirsten van den Hul. Ik kan echt met open mond kijken naar hoe zij debatten voert in de kamer over gevoelige onderwerpen zoals grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer. Maar ik ben ook erg onder de indruk van haar toegankelijkheid. Kirsten is in mijn ogen de belichaming van hoe een volksvertegenwoordiger zou moeten zijn. Ik vind het zo waanzinnig goed hoe ze vrouwen uit alle lagen van de maatschappij uitnodigt om bij haar langs te komen in de kamer. Ze laat niet alleen zien dat vrouwen de kracht hebben om een impact te maken op beleidsniveau, ze opent ook nog eens de deuren voor vrouwen om dit te kunnen doen. Ik vind haar heel inspirerend.

Hoe kan ik mij inzetten voor SheDecides en/of Rutgers?

Sowieso kun je het manifest tekenen van de global movement op Shedecides.com. Daarnaast vind je op onze Nederlandse pagina een speciale actiepagina ‘Doe mee’ waarop je op diverse manieren een bijdrage kunt leveren. Zo kun je doneren (deze donaties gaan direct naar toegang tot veilige abortuszorg en anticonceptie), maar ook je eigen actie opzetten, of onze campagne steunen door een quote in te sturen voor onze site. Ik zou iedereen willen vragen in ieder geval dit laatste te doen. Het is een kleine moeite, maar van zo’n groot belang dat we ons blijven uitspreken! Doen we dat niet dan wint de oppositie steeds meer aan terrein met hun boodschappen.

“Laten we er met elkaar voor zorgen dat andere vrouwen weten dat ze er niet alleen voorstaan en dat we samen strijden voor hun recht op keuzevrijheid!”